در سايه سار غريب چشم من جز انتظار خيس تو بر پا نيست
بر جاده هاى غمزده بى روح، وقتى حضور سبز تو پيدا نيست
در اين غروب وهق هق باران زا چون ابرهاى خسته وبغض آلود
بايد به کوه سر بگذارم من، حالا که شانه هاى تو اينجا نيست
بر شاخسار ترد نگاه من، گل مى کند دوباره غمى سنگين
بر ساحل کويرى چشمانم…