تو صد مدينه داغى، تو صد بقيع، دردى
يتيم مى شود خاک، اگر که بر نگردى
تمام شب نيفتاد، صداى گريه باد
چه بادهاى زردى! چه کوچه هاى سردى!
دو قريه آن طرف تر، بپيچ سمت لبخند
شکوفه مى فروشد، بهار دوره گردى
کسى مى آيد از راه، چه ناگهان! چه ناگاه!
خداى من، چه روزى! خداى من، چه مردى!
از آسمان چارم،…